Андарзҳои аз ҷониби Администратор нашршуда
Ҳама ҷисмҳо дар ҳаракатанд, аммо танҳо аз нуқтаи назари мафҳум.
Барои нигоҳ доштани изтироби ҳастӣ, ба мо лозим аст, ки офариниши худро шарҳ диҳем. Ҷинси инсоният на танҳо зинда мондан мехоҳад, балки мефаҳмад ки чаро зинда бимонад. Барои мо муҳим аст, ки мақсади офариниши худро бифаҳмем, вагарна мо аз ҷиҳати равонӣ осебпазир мешавем.
Дар муқоиса бо коинот, тамоми мушкилот ва драмаҳои зиндагии мо он қадар коҳиш меёбанд, ки ҳар он чизе, ки дар ин ҷо рух медиҳад, аҳамият надорад. Ин барои ман хеле тасаллибахш аст.
Оғоз дар бораи офариниш аст ва эҷод эҳсосотро меафрӯзад.
Худобоварӣ дар ихтилофӣ байнӣ сар ва қалб нуҳуфтааст , понтеизм аз байн бурдани ин ихтилоф аст. Инсонситезӣ ҳеч ихтилофе надорад; Инсоншиносӣ қалбе аст, ки ба зеҳн хутур мекунад.
Танҳо санъат ва илм инсониятро то ба арш баланд мебардоранд.