Андарзҳои аз ҷониби Администратор нашршуда
Соат чанд аст? Агар касе аз ман дар ин бора напурсад, ман медонам, ки вақт чӣ гуна аст; агар ман мехостам ба саволдиҳанда фаҳмонам - не, ман намедонам.
Қонунҳои илм байни самти «ба пеш» ва «ба қафо» дар замон тафовут намегузоранд. Вале дар хар сурат се тири вақт мавҷуданд, ки онҳо ояндаро аз гузашта фарқ мекунонанд. Ин тири термодинамикӣ, яъне самти замонест, ки дар он бенизомиҳо меафзояд; тири равонӣ,- он самти замониест, ки дар он мо гузаштаро ба ёд меоварем, на ояндаро; тири космогологӣ- самти замониест, ки дар он сайёра фишурда нашуда, балки вусъат меёбад. Ман нишон додам, ки тири равонӣ амалан мутаносиб бо тири термодинамикӣ аст. Пас ҳарду бояд яксон самт ёбанд.
Вақте ман дар бораи гурбаи Шредингер мешунавам, дасти ман моили тапонча мешавад.
Натиҷаи мушоҳидаҳои мо он тахминро таъийд мекунанд, ки сайёра дар як лаҳзаи муайяни замон ба вуҷуд омадааст. Вале худи лаҳзаи шуруъи халлоқият, сингулярӣ ба ҳеч кадоме аз қонунҳои машҳури физика итоат намекунад.
Вақте сар то сари ҷаҳон мефаҳманд, ки зебо - ин зебо аст, пас зиштӣ ба вуҷуд меояд. Вақте ҳама медоданад, ки некӣ-ин некист, бадӣ ба вуҷуд меояд. Барои ҳамин он чизе ки ҳамдигарро ба вуҷуд меорад-ин ҳастӣ ва нестист, он чизе ки мувозинатро нигоҳ медорад- ин вазнинӣ ва сабукист, чизе ки ягигарро маҳдуд месозад – ин дарозӣ ва кӯтоҳист, чизе ки ба якдигар хидмат мекунад- ин баландӣ ва пастист, он чизе ки бо ҳамдигар ҳамоҳанг мешавад – ин овоз ва садост, чизе ки якдигарро назорат мекунад – ин гузашта ва ҳозира ва беохир мебошад.
Имонро метавон ба унвони эътиқод маҳкум ба чизе дар сурати адами вуҷуди шоҳид таъриф кард. Вақте шоҳиде вуҷуд дорад, ҳеч кас дар мавриди имон суҳбат намекунад. Мо дар мавриди имон суҳбат намекунем, вақте ин воқеиятро бидонем, ки ду ҷамъи ду чаҳор аст ё замин давра аст. Мо фақат аз имон суҳбат мекунем, вақте ки бихоҳем шоҳидро бо эқсос ҷойгузин кунем.