Андарзҳои аз ҷониби Мухаммад нашршуда
Зиндагӣ як нақдинаи бузурги муфтест, ки замоне мо онро ба даст овардаем.
Ман ҳамеша мехостам мусиқӣ эҷод кунам, ки ба наслҳои оянда таъсир ва илҳом бахшад. Хуб, воқеан, кӣ марговар аст?
Онеро, ки барои дигарон мушкил аст, саҳлу осон иҷро кардан-ин истеъдод аст; иҷрои коре, ки барои соҳибистеъдод ғайриимкон аст, -ин нубуғ аст.
Имоне, ки бо хирад мунаввар нашудааст, ба одам сазовор нест.
Мо иштибоҳ мекунем, вақте чунин мешуморем, ки саодат ин як чизи ғайритабиист. Завқи зиндагиро мо бояд дар худ тарбият бикунем.
Арзиши зиндагӣ дар худи он аст. Ҳеҷ чизи гаронтаре нест.