Андарзҳои аз ҷониби Мухаммад нашршуда
Хаёт-ин мукаммалгардонии беохир аст. Худро комёбшуда хисобидан-худро куштан аст.
Одамоне ҳастанд, ки ончунон хуб таҳсилдидаанд, ки метавонанд Шуморо дар ҳама гуна мавзуъ ба дилгир шудан водоранд.
Ҳам тарбия ва ҳам таълим ҷудонашавандаанд. Бидуни додани дониш таълим додан ғайриимкон аст, ҳамаи донишҳо ҷиҳати тарбиявиро амалӣ мегардонанд.
Аломати таҳсилоти хуб – сухан кардан дар бораи чизҳои бузург бо вожаҳои одиву содатарин.
Арзиши таълим дар сурате равшантар зоҳир мешавад, ки одамони бомаърифат дар бораи чизҳое, ки берун аз соҳаи таҳсилоти онҳо мебошанд, сухан гӯянд.