Андарзҳои аз ҷониби Фарҳангшинос нашршуда
Барои ҷазо додани ман барои бадбинӣ аз ҳукумат, тақдир ба ман қудрат бахшид.
Дар ҷаҳон чунин чизҳои ҷиддӣ ҳастанд, ки шумо дар бораи онҳо танҳо бо шӯхӣ сӯҳбат карда метавонед.
Агар рӯзе одамон бар асари ягон фалокат нобуд шаванд, ин бузургтарин фоҷиа дар таърихи ҳаёт дар коинот хоҳад буд. На барои он, ки мо барои дифои худ ба дараҷаи кофӣ зирак будем, балки барои он, ки мо интиҳои худро надида будем. Намудҳои наве, ки моро дар Замин пас аз қиёмат ҷойгузин хоҳанд кард, ба скелетҳои мо дар осорхонаҳои таърихии табиӣ назар афканда, дар тааҷуб хоҳанд монд, ки чаро ҳомо сапиенсҳои боақл натавонистанд аз динозаврҳои пешазтаърихии дорои майнаи мурғ коре бештаре кунанд?
Илм як корхонаи муштаракест, ки талошҳои наслҳоро ба ҳам меорад. Ин интиқоли эстафета аз муаллим ба донишҷӯ ва ба муаллими оянда мебошад. Ин як ҷомеаи мутафаккирон аст, ки ба замонҳои қадим менигаранд ва ба сӯи ситорагон саъй мекунанд.
Агар назарияи квантӣ шуморо ба ларза наоварда бошад, шумо онро ҳанӯз нафаҳмидед.
.jpg)
Ҳамаи мавҷудот чунон ба тартиб оварда шудааст, ки на танҳо ӯ ҷовид аст, балки қисматҳои он дар шакли мавҷудоти хушбахт абадзиндаанд. Оғоз ва интиҳои олам набошад, ибтидо ва интиҳои зиндагӣ ва саодати он низ вуҷуд надорад.