Андарзҳои аз ҷониби Фарҳангшинос нашршуда
Фалсафаи ман ба ман комилан ягон даромад надод, вале маро аз бисёр хароҷоту зоеъа раҳо бахшид.
Илм чизи аз ҳама муҳим, аз ҳама зеботарин ва зарур дар зиндагии инсон аст. Вай ҳамеша олитарин тазоҳури муҳаббат ( ишқ) буду ҳаст, Танҳо тавассути они ягона инсон метавонад табиат ва хешро пирӯз гардад.
Таҷриба воситаи ҳақиқии байни инсон ва табиат аст.
Агар дар аввал идея бемаънӣ ба назар расад, онгоҳ ноумед кунанда аст.
Аз мушкилот даст накашед, дар муқоиса бо дигарон дарозтар дар бораи он фикр кунед.
Эҳтироми дағалона нисбати ақидаи боломақом душмани асосии ҳақиқат аст.