Ҳамаи андарзҳо
То абад умедвор шудан, ҳеҷ гоҳ ноумед нашавед - чунин аст моли одами рӯҳи бузург.
Инсон ҷаҳон аст ва зинда бод барои ҳамеша касе, ки тамоми дунёро даруни худ ҳамл мекунад.
Пиёда рафтан роҳи беҳтарини масофаи кӯтоҳ аст. Аз ҳама мувофиқ, арзонтарин ва солимтарин.
Духтури воқеӣ дар даруни мост.
Дониши ман пессимист, имони ман хушбин аст.
Ман ин сатрҳоро дар утоқи калони пазироӣ дар сари суфра нишаста навишта истодаам ва кӯшиш мекунам, ки садоеро, ки дар ин ҷо ҳукмрон аст, нодида гирам. Ҳар дақиқа маро саволҳои гуногун халалдор мекунанд. Ҳар сари чанд вақт мо бояд ҷаҳем ва баъзе дастур диҳем. Аммо ман дар чунин шароит ба навиштан одат кардаам. Барои ман муҳим аст, ки дар ин лаҳза, дар вазифаи худ, дар беморхона бимонам, то ҳама чизи дар он ҷо рӯйдодаро бубинам ва бишнавам ва барои ҳама чиз масъул бошам.