Ҳамаи андарзҳо
Ҳама чизҳои бузург инсонро ташаккул медиҳанд.
Вақте инсон чизеро ки табиат ба ӯ ато кардааст, такмил медиҳад ва онро ба манфиати дигарон истифода мебарад, вай аз роҳи Ҳақ дур нест. Чизе ки ба шумо писанд нест ба дигарон раво набинед.
Ҳар як шахс вазифадор аст, ки ҳадди аққал ба дунё ба андозаи аз он гирифтааш баргардад.
Дар ҳама гуна тамаддун бисёр муҳим аст, ки ҳар замон дубора кашфиёте кард, ки дар гузашта баргузор шуда буданд.
Ман мутмаъин нестам, ки нажоди одамӣ боз ҳазор соли дигар зиндагӣ мекунад, агар имкони паридан ба осмонро пайдо накунад. Сенарияҳои бисёре мавҷуданд ,ки чӣ тавр ҳама мавҷуди зинда дар сайёраи кӯчак метавонанд бимиранд. Вале ман хушбин ҳастам. Мо, дақақан, ситораҳоро кашф хоҳем кард.