Ҳамаи андарзҳо
Фурсат дар байни мушкилот ва муаммо пинҳон мешавад.
Шахсиятро муносибатҳои иҷтимоӣ ба вуҷуд меоранд, ки шахс ба он ба фаъолияти объективии худ ворид мешавад.
Ба инсон муқобилат кардан дар муқобили харобӣ хос аст. Худи маънии вуҷуди инсонӣ иборат аз ин муборизаи ҷовидонаи оштинопазир аст, ки наметавон онро мағлуб кард. Вале дар он ҳамчунин гузашту ақибнишинӣ номумкин аст..
Ҳар қадар сатҳи мутамаддинии ҷомеа, рушди иқтисодӣ ва маънавӣ баланд бошад, ба ҳамон андоза талаботу ниёзи инсон ғанӣ ва рангоранг мебошад.
Ҳар як инсон дар назди ҳама инсонҳо барои ҳама инсонҳо ва барои ҳама чиз масъул аст.
Хар қадаре ки одам ба табиат наздик шавад, санъати ӯ ҳамон қадар дарозтар умр мебинад.