Ҳамаи андарзҳо
Илм вақте ғалаба мекунад, ки болҳои он бо хаёл кушода шаванд.
Онеро, ки барои дигарон мушкил аст, саҳлу осон иҷро кардан-ин истеъдод аст; иҷрои коре, ки барои соҳибистеъдод ғайриимкон аст, -ин нубуғ аст.
Имоне, ки бо хирад мунаввар нашудааст, ба одам сазовор нест.
Хоҳиш падари андеша аст.
