Андарзҳои аз ҷониби Мухаммад нашршуда
Дарки ҳатто хурдтарин махлуқ боиси тағирёбии тамоми олам мегардад.
Бузургтарин дастоварди нобиғаи инсонӣ он аст, ки инсон чизҳоеро, ки дигар тасаввур карда наметавонад, дарк менамояд.
Ҳеч навъ сайёраҳои мувозӣ вуҷуд надоранд. Пай дар пай ҳастанд. Онҳо пас аз инфиҷорҳои бузург пайдо мешаванд. Пас аз охирин инфиҷор сайёраи мо ба вуҷуд омадааст. Ва мо ҳамроҳ бо онем.
Сабаб ҳокими ҳамагон аст. Боз бидонист, ки кӣ султону ҳокими сабаб аст.
Шояд. Бехирадию девонагӣ баъзан хуб аст. Зеро ки ҳарчӣ дар табиат, дар сохтори олам рух медиҳад, беақлии воқеист. Мехоникаи квантӣ девонагии комил аст. Вале вай кор мекунад. Зеро ки сайёра ақлашро бохтааст. Онро одами солим фаҳмида наметавонад. Бигиред, таври мисол, кайҳоншиносиро: вақт, фазо, инфиҷори бузург. Ана ту ғояро дарёфтӣ- дар назар он таври кофӣ бехирадона аст, то ки ба ин олами девона бархӯрд кунӣ. Вале баъдан мефаҳмӣ, ки олам боз ҳам беақлтар аз он аст, ки ту тасаввураш мекардӣ. Ва бояд боз як идеяи нисбатан беақлонатарро фикр бикунӣ, то онро бафаҳмию дарк бикунӣ. Ба ҳамин монанд, илм ҳам чунин сохта шудааст.
Далели бепоён будани ҷаҳон таассуби исботнашуда аст. Далели маҳдуд будани ҷаҳон инчунин як таассуби исботнашуда мебошад, ки он ҳам беохир ва ҳам бениҳоят олам аст, инчунин таассуби исботнашуда аст.