Андарзҳои аз ҷониби Фарҳангшинос нашршуда
Ман мутмаъин нестам, ки нажоди одамӣ боз ҳазор соли дигар зиндагӣ мекунад, агар имкони паридан ба осмонро пайдо накунад. Сенарияҳои бисёре мавҷуданд ,ки чӣ тавр ҳама мавҷуди зинда дар сайёраи кӯчак метавонанд бимиранд. Вале ман хушбин ҳастам. Мо, дақақан, ситораҳоро кашф хоҳем кард.
.jpg)
Замин гаҳвораи ақл аст, аммо шумо наметавонед дар гаҳвора абадӣ зиндагӣ кунед.
Ин ки сайёра чи тавр ба вуҷуд омадааст, метавон тавассути қонунҳои илмӣ муайян кард. Ман метавонистам дағдағаҳои хешро қонеъ созам ва кашф бикунам, ки: сайёра чӣ тавр ба вуҷуд омадааст. Вале ман ҳамоно намедонам, ки ЧАРО он ба вуҷуд омадааст.
Чӣ тавре ки хӯрдани ғизо бидуни завқ ба ғизои дилгиркунанда табдил меёбад, ҳамин тавр илми бе завқ хотираро кунд мегардонад, ва он чизи азхудкардаашро азхуд карда наметавонад.
Ман пас аз гӯш кардани мусиқӣ ҳамеша беҳтар кор мекунам.
Шӯҳрати ман ҳар қадар бузургтар бошад, ҳамон қадар гунг мешавам; ва ин, бешубҳа, қоидаи умумист.