Андарзҳои аз ҷониби Фарҳангшинос нашршуда
Ҳикмат танҳо ба он хотир тайид мехоҳад, то мутмаъин бошад, ки вай рафтори дуруст кард. Такаббур ситоишу тамҷид мехоҳад.
Бояд дорои арзишҳо бошӣ, вале ин як кам аст. Зиёда аз ин , ин оқибати хатарбор дорад; то лаҳзае, ки мо онеро, ки ҳомили ин арзишҳо хоҳад буд, интихоб накардаем, набояд даст ба кор шуд.
Ман мутмаъинам, ки зиндагӣ муқаддам аст ва вай қиматтар аз ҳама гуна арзишҳо ва идеологияҳост.
Мо ҳама гуногунем, вале мо ҳамон як руҳи инсониро бахшу қисмат мекунем.
Заҳматкашӣ -ин муҳаббат ба кор, ин бо тамоми ҳастӣ омода будан ва фаъолият кардан ҳангоми иҷрои ҳама гуна кор аст.
Фанноварон чаҳор сифатро, ки дар он табиати олами мо мунъакис мегардад, тақозо доранд. Вобаста ба вазъу ҳолат ту бояд чун алмос сахт, чун маҷнунбед мавзун, чун ҷараёни об равон, чун осмон тиҳӣ бошӣ.