Ҳамаи андарзҳои муаллиф

Ҷаҳоне, ки бидуни ҳар навъ сабаб (иррасионалистист, тасодуфист, «ҳамту» ( беҳадаф) пайдошуда) арзи ҳастӣ мекунад, як навъ нопойдор ва шоистаи ҳеч гуна эътимод намебуд: номуайянӣ дар ҳама чиз интишор меёфт; ҳар чизи дилхоҳ( ба истиснои, албатта, ихтилоф) метавонист мавҷуд бошад ва ҳар дилхоҳ чизе сурат бигирад.