Ҳамаи андарзҳои муаллиф

Шояд таҳоҷуми миррихиён барои одамон бе нафъ нахоҳад буд; вай аз мо бовари орому осударо ба оянда, ки ба чунин осонӣ ба завол меравад, бигрифт, вай ба илми мо донишҳои бузургро ато кард, вай тарғиби идеяро дар мавриди созмонёбии воҳиди инсоният мусоидат кард.