Говард Шултс (1953)
МуфассалҲамаи андарзҳои муаллиф
Тиҷорат одамонро ба он меёмӯзонад, ки ба чӣ мушарраф мешаванд, вақте якҷо кор мекунанд. Як одам метавонад танҳо як қисми корро анҷом бидиҳад. Вале агар он дар канори хеш одамонеро ҷамъ меоварад, ки содиқ ба он ҳадафҳоянд, агар ӯ онҳоро нерӯю илҳом мебахшад ва вориди сӯзу сози ботинияшон мешавад, онҳо дар ҳамбастагӣ метавонанд муъҷиза биёфаранд.