Ҳамаи андарзҳои муаллиф

Худи ҳаёт ягон маънои дигаре надорад, то он даме, ки як шахс пайдо мешавад ва кӯшиш мекунад, ки падидаҳои онро шарҳ диҳад.

Вақте ки шуур коҳиш меёбад, ҳамаи аъҷубаҳо ва девҳое, ки ақли хуфтаро ба вуҷуд меоранд, ба рӯи об мебароянд.