Ҳамаи андарзҳо
Муҳаббат ба зиндагӣ -ин мавқеъи ягона барои инсонест, ки огаҳона зиндагӣ мекунад ва барои дастовард ва хушбахтӣ талош меварзад.
Муҳабббат ба зиндагӣ -ин нерӯи Абадиятест, ки бо ҳар як нафас тазоҳур меёбад. Муҳаббат ба зиндагӣ ба одамоне шуҷоат ато мефармояд, ки ба кашфиёт ва номаълум омодаанд.
Нақши инсоният дастёбӣ ба ҳадафҳои рӯъёӣ бо дилҳои пок аст, ки дар тавозун бо ҷаҳонофариниш ва маҳбуби он қарор доранд.
Дар зиндагӣ ягона сарвате ҳаст- руҳи инсонӣ.
Дар тинати инсон дӯст доштан- ниёзмандии азалии ӯро болупарбахшанда, нуҳуфтааст.
Арзиши таълим дар сурате равшантар зоҳир мешавад, ки одамони бомаърифат дар бораи чизҳое, ки берун аз соҳаи таҳсилоти онҳо мебошанд, сухан гӯянд.