Ҳамаи андарзҳо
То абад умедвор шудан, ҳеҷ гоҳ ноумед нашавед - чунин аст моли одами рӯҳи бузург.
Хушбахтӣ фаъолияти руҳ дар камолоти накӯкорон аст.
Дастурамал барои дуруст истифода бурдани зиндагӣ: 1. Мутаваҷҷеҳ шудан. 2. Ҳайрон шудан. 3. Дар ин бора қисса кардан.
«.... Аз он лаҳзае, ки мо такаллум карданро ёд гирифтем, мо як чизро мепурсидем: Маънии зиндагӣ чист? Дигар ҳама саволҳо бемаъниянд, вақте марг бар дӯши Шумо қарор дорад. Вале иҷоза бидиҳед, то даҳ ҳазор оламро обод бикунем, ки дар атрофи даҳ ҳазор ситораҳои (офтобҳои) бароямон ноошно давр мезананд. Дар он сурат пурсидан беҳуда аст. Инсон ҳудуд надорад, чун дар Сайёра ҳудуд нест. Инсон ҳамчун Сайёра ҷовид аст. Баъзе одамҳо мемиранд, ҳамон тавре ки ҳамеша мемиранд. Вале таърихи мо ба дурии тасаввурнопазири оянда бармехӯрад. Мо хоҳем донист, ки дар ҳама замонҳои оянда зинда ва орому мутмаъин хоҳем буд. Вале ин худ посухе барои он суоли азалию ҷовидонӣ аст. Ба мо зиндагӣ ато шудааст ва ҳадди ақал бояд ин инъому туҳфаро ҳифз бикунем ва ба наслҳои оянда- то ба лоинтиҳоӣ интиқол бидиҳем. Ба хотири ҳамин месазад заҳмат кашид!...»
