Ҳамаи андарзҳо
Накӯии ягона-ин дониш аст ва бадии ягона- ин ҷаҳолат.
Агар шумо хоҳед, ки нисбат ба қобилиятҳои худ як шахси на он қадар назаррас бошед, ман шуморо огоҳ мекунам, ки Шумо шахси хеле танбал хоҳед буд.
Мардум дар мурури замон шахсият мешаванд.
Тасдиқу таъйид кардани он ки ту чизеро дар куҷое намеёрӣ иҷро бикунӣ, худ маҳрум сохтани хеш аз тавоноии кулл аст.
Ана ин тест барои он аст, ки бидонӣ: Оё рисолати ту дар Замин поён ёфта? Агар ту зиндаӣ, пас рисолати ту идома дорад.
Шахсият будан дард аст. Муборизаи қаҳрамонона барои ташаккули шахсият дарднок аст. Аз шахсият даст кашида, дардро пешгирӣ кардан мумкин аст. Ва инсон ин корро бисёр вақт анҷом медиҳад.