Конфутсий (551 — 479)
МуфассалҲамаи андарзҳои муаллиф
Вақте гумон мекунед, ки ҳадаф иҷронашаванда аст, ҳадафро иваз накунед-нақшаи кори хешро тағийр диҳед.
Муҳаббат ибтидо ва интиҳои ҳаёти мост. Бе муҳаббат ҳаёт вуҷуд надорад. Барои ҳамин муҳаббат чизест, ки марди хирадманд ба он саҷда мекунад.
Вазифаи муаллим-ин дар тафаккури хонанда кушодани ояндаи нав мебошад.
Ҳаёт-ин роҳест, ки шахс онро бо қалб ва ақли худ интихоб менамояд. Ғайр аз ин роҳ ӯ наметавонад роҳи дигареро интихоб намояд, гарчанде дар як муддати кӯтоҳ бошад. Ин интихоби ӯст ва он бояд чунон интихоб шуда бошад, ки ҳеҷ гоҳ хоҳиши ба роҳи дигар рафтан пайдо нашавад.