Ҳамаи андарзҳои муаллиф

Аз байни ҳама системҳо (низомҳо)-е ки мо дорем, мураккабтаринашон ин ҷисмҳои( баданҳои) мо мебошанд.

Ман пай бурдам, ҳатто он нафароне, ки даъво доранд ҳама ҳаллу фаслшуда аст ва бо ин наметавон коре кард, қабл аз ин ки аз роҳ бигзаранд, ба тарафҳо менигаранд.

Ситорашиносон ба андозае кофӣ оқиланд, ки дурнамоҳои хешро тавре хирагун пешниҳод месозанд, то онҳоро ба ҳама гуна анҷомҳо метавон муртабит сохт.

Орзуи асосии ман ин навиштани чунон китобест роҷеъ ба падидаҳои илмӣ, ки дар дӯконҳои парвозгаҳҳо фурӯхта хоҳанд шуд.

Илми мактабӣ ағлаб дар шакли хушку ноҷолиб тадрис мешавад. Кӯдакон таври мехиникӣ ёд гирифтанро меёмӯзанд, то ки имтиҳон биспоранд ва иртиботи илмро ба одами иҳотакунанда намебинанд.

Душмани асосии дониш на ҷаҳолат, балки чашмбандии илм аст.