Ҳамаи андарзҳо
Худи ҳаёт ягон маънои дигаре надорад, то он даме, ки як шахс пайдо мешавад ва кӯшиш мекунад, ки падидаҳои онро шарҳ диҳад.
Хушбахт ба мӯъҷизаҳо бовар намекунад.
.jpg)
Ҳамаи мавҷудот чунон ба тартиб оварда шудааст, ки на танҳо ӯ ҷовид аст, балки қисматҳои он дар шакли мавҷудоти хушбахт абадзиндаанд. Оғоз ва интиҳои олам набошад, ибтидо ва интиҳои зиндагӣ ва саодати он низ вуҷуд надорад.
Моро вартаи кашфиёт ва хирад интизор аст. Мо зиндагӣ хоҳем кард, то онҳоро қабул кунем ва дар олам, монанди дигар абадзиндагон, салтанат ронем.
Дар асл зиндагӣ сода аст, аммо мо исроркорона онро мушкил мегардонем.
Хушбахтӣ-ин ҳангомест ки туро дарк мекунанд, хушбахтии зиёд- ин вақте ки туро дӯст медоранд, хушбахтии ҳақиқӣ-ин модоме ки ту дӯст медорӣ.