Ҳамаи андарзҳо
Бечорагӣ фарорасии пириро метезонад, меҳнат ҷавонии моро дароз мекунад.
Дар интизор буда тавонистан- ҳама фалсафаи инсонӣ ниҳон аст. Дар он ҳама нерӯ, ҳама маънии саодати инсоният нуҳуфтааст.
Фарқе надорад, ки Шумо бо ки суҳбат мекунед, бо калонсол ё ба кӯдак, муҳим он аст ки шавқ ва эҳтироми ҳамсуҳбататонро нигоҳ доред. Тарбияи хуби худро нишон диҳед.
Моҳияти ҷавонӣ дар он аст, то азтахрибкории худӣ ба рушди худӣ убур намоӣ.
Наметавон ба гузашта баргашт ва шуруъи корро тағийр дод. Вале метавон ҳоло шуруъ бикунӣ ва ба марра расидани хешро тағйир бидиҳӣ.
Дониш абзори асосии мудирият аст.