Ҳамаи андарзҳо
Аз нуқтаи назари таҳаввул мо комилан, саргумшудаем.
Ишқ ба мавқеъро танҳо метавон бо эҳсоси ширини ҷовдона аз байн бурд.
Тамаддун чунон як идеяи олиест, ки касе бояд ба татбиқи он шурӯъ кунад.
Файласуфон дунёро танҳо бо тарзҳои мухталиф шарҳ додаанд, аммо муҳим тағйир додани дунё аст.
Озодӣ пеш аз ҳама имтиёз нест, балки вазифа аст.
Мо қувваи рӯҳониро танҳо вақте ба даст меорем, ки одамон пай мебаранд, ки мо ҳар дафъа аз рӯи принсипҳои якхела амал намекунем, аммо дар ҳар як ҳолати алоҳида мо пеш аз ҳама барои инсоният мубориза мебарем.