Ҳамаи андарзҳо
Дар шонаҳои мо болу паранд, ки онро матонат меноманд. Гоҳе матонат метавонад шакли болу парро бигирад ва номумкинро мумкин созад!
Хоҳиш -ин энержии ҳаётии шахсият, «ғизо ва ҳавост».
Вақте саркашию якравӣ хотима меёбад, исроркорӣ фаъол мегардад. Ва гоҳо матонат ( исроркорӣ) вақте ба кӯмак мерасад, ки ҳатто муъҷиза коргар нашудааст.
Барои расидан ба ҳадаф, аввал шумо бояд биравед.
Дар маҷмуъ ҳеч чизе барои пирӯзии ҳақиқат мисли муқовимат бар он кӯмак карда наметавонад.
Боми болои сар ағлаб намегузорад, то одамон бисабзанд.