Ҳамаи андарзҳо
Бовар (эътимод) на танҳо маҷмуъи идеяҳоест (ғояҳоест), ки Шумо онро доред, балки маҷмуъи идеяҳоест, ки Шуморо фаро гирифтаанд.
Имоне, ки бо хирад мунаввар нашудааст, ба одам сазовор нест.
Худи ман ягона шахсе дар ҷаҳон ҳастам, ки мехостам дар борааш беҳтар бидонам.
Мо иштибоҳ мекунем, вақте чунин мешуморем, ки саодат ин як чизи ғайритабиист. Завқи зиндагиро мо бояд дар худ тарбият бикунем.
Ҳикмат танҳо ба он хотир тайид мехоҳад, то мутмаъин бошад, ки вай рафтори дуруст кард. Такаббур ситоишу тамҷид мехоҳад.