Ҳамаи андарзҳо
Муҳаббат ба зиндагӣ маншаъ аз андешаҳои мусбати мо мегирад. Аз ин ҷо корҳои анҷоммедодаи мо, ки фарҷоми нек доранд, маншаъ мегиранд.
Дар он ҷое, ки зиндагӣ ҳаст, умед ҳаст.
.jpg)
Зиндагӣ ин ҷиҳоз нест, ки бояд ҳифозат бикунӣ, балки неъматест, ки бояд бо дигар инсонҳо бахшу тақсим бикунӣ.
Эътимод-ин дарки маънои ҳаёт ва эътирофи масъулиятҳое, ки аз ин фаҳмиш бармеоянд, мебошад.
Ба он чизе, ки ту бовар мекунӣ, дунё ту хоҳад буд.
Дар дунё ҳазорҳо ҳазор шодмонӣ мавҷуд аст, вале моҳиятан, ҳамаи онҳо яккаву ягонаанд: шодмонии дӯст доштан. Дӯст доштан ва шодмонӣ кардан ҳарду яканд.