Ҳамаи андарзҳо
Зиндагӣ кардан ин маънои аз худ офаридани асари бадеъист.
Одам танҳо вақте зиндагӣ карданро оғоз мекунад, ки агар вай аз худ фаротар равад.
Тарбияи одам-ин маънои дар даври ӯ созмон додани ҷомеаест, ки ҳамеша ӯро ба робитаи дуруст бо муҳит савқ медиҳад.
Худи ҳаёт ягон маънои дигаре надорад, то он даме, ки як шахс пайдо мешавад ва кӯшиш мекунад, ки падидаҳои онро шарҳ диҳад.
Фалсафа ин мантиқи илм аст.
Ҳақиқати баҳснопазир, қоида, қонуни зиндагӣ: Одамонро атрофиёни ӯ ташаккул медиҳанд!