Ҳамаи андарзҳо
Дониш нерӯ мебахшад, шубҳа иродаро бекор мекунад.
Муваффақияти ҳақиқӣ бартараф кардани тарси нокомӣ мебошад.
Агар ба Шумо чизе хушоянд нест- инро дигар бикунед. Агар дигар карда натавонед, андешаҳои хешро дар ин маврид дигаргун бикунед.
Се чиз ҳаргиз вопас намегарданд: вақт, сухан, имконият. Аз ин рӯ, вақтро ғанимат дон, суханро интихоб кун ва имкониятро аз даст мадеҳ.
Вақте ки шумо чизеро сахт мехоҳед, тамоми коинот барои амалӣ шудани хоҳиши шумо кӯмак мекунад.
Барои ҳар як сухани хеш масъул ҳастӣ. Зеро сухан дорои нерӯи бузург аст.