Ҳамаи андарзҳо
Ҳалли мушкилот дар ҳамон сатҳи мавҷуда ғайриимкон аст. Ба шумо лозим аст, ки аз ин мушкилот болотар рафта ба сатҳи оянда назар кунед.
Фурсат дар байни мушкилот ва муаммо пинҳон мешавад.
Шахсиятро муносибатҳои иҷтимоӣ ба вуҷуд меоранд, ки шахс ба он ба фаъолияти объективии худ ворид мешавад.
Мотив ин ашёест, ки ниёзҳои мушаххасро қонеъ мекунад, фаъолияти шахси мушаххасро ҳавасманд ва роҳнамоӣ мекунад.
Дар сабабу далелу бурҳонҳои даркшаванда ҳамеша ҳадафи фаъолияти шахсият таборуз мекунад. Объекте, ки метавонад ниёзмандиҳои шахсиятро мураффаъ созад, ҳангоми сохтани он ҳамчун ҳадаф пайдо мешавад. Агар шахсият воқеан, ҳадафи зиндагии хешро дарк ва расидан ба онро думболагирӣ кунад, пас дурнамои шахсият ошкору маълум мегардад. Дурнамо фаъолияти одамро росихтар, ҳадафмандонатар бинмуда, онҳоро бо энержӣ таъмину мукаммал месозад.
Нишондиҳандаи ҳамбастагии арзиши иҷтимоии шахсият ин ҳадафмандии ӯст. Ҳадафмандии шахсият -ин низоми ҳадафҳои бартар ва сабабу мӯҷиби фаъолияти он буда, арзиши худӣ ва аҳамияти ҷамъиятии онро муайян месозад. Ҳадафмандӣ якҷо бо ҷаҳонбинӣ муназзими олии рафтор ва фаъолияти инсон аст.