Ҳамаи андарзҳо
Ҳар киро гузапшта нест, ӯро оянда низ нест.
Идеал — ин симои инсони воқеӣ ва ё симоест, ки шахсият сохтааст. Инсон дар зиндагӣ тайи муддати мушаххас аз рӯйи он амал мекунад. Идеал барномаи худтакмилкуниро муайян менамояд.
Мушкилотро набояд ҷиддӣ бигирифт, вагарна онҳо бовар мекунанд, ки ҳастанд.
Китобҳои хуб якбора ҳама асрори хешро ошкор намекунанд.
Ба инсон муқобилат кардан дар муқобили харобӣ хос аст. Худи маънии вуҷуди инсонӣ иборат аз ин муборизаи ҷовидонаи оштинопазир аст, ки наметавон онро мағлуб кард. Вале дар он ҳамчунин гузашту ақибнишинӣ номумкин аст..
Ҳар қадар сатҳи мутамаддинии ҷомеа, рушди иқтисодӣ ва маънавӣ баланд бошад, ба ҳамон андоза талаботу ниёзи инсон ғанӣ ва рангоранг мебошад.